Amritsar

Namaste allemaal,

Vandaag lekker uitgeslapen voordat ik op stap ben gegaan. Het is een drukke stad, maar dat kan ook komen omdat me hotel naast de rotonde ligt....

In het hotel ga ik echt niet lunchen, heb al last van me buik genoeg dus besluit ergens anders iets te zoeken. Ik neem een fietsriksja naar de gouden tempel, waar ik wordt aangesproken door een kerel die me voor 110 roepies naar de Wagah border kan brengen vanmiddag. Het gaat om een shared taxi.....nou doe maar want ik zag er een beetje tegen op om de bus te gaan zoeken enzo. Om 14.30 moet ik hier weer zijn en als iedereen er dan is dan vertrekken we die kan op.

Mooi heb ik alle tijd om bij de gouden tempel van de Sikhs te gaan kijken. Je moet je schoenen inleveren en krijgt een labeltje met het nummer van je schoenen terug. Daarna langs wat winkeltjes om me je voeten door ik denk een bak met desinfectans water om naar beneden te lopen richting de tempel. Het is een gebouw wat in het middel van een heilig meer staat, bedekt met goud en er omheen staan allemaal gebouwen. Ik loop naar beneden en het lijkt veel kleiner dan ik dacht en eerlijk is eerlijk vind ik het persoonlijk een beetje tegenvallen. Er zijn natuurlijk duizenden mensen die allemaal staan te bidden en gek te doen op de grond, maar ik ben vooral gefascineerd door de gigantische Koi vissen die in het meer leven, super veel en mega groot.

Ik loop een rondje om het meer heen en mee van alle kanten foto`s, ook kom ik langs de keuken, want de Sikhs geven hier iedere dag gratis eten weg, gratis onderdak en er rijd zelfs een shuttle bus van het treinstation naar de tempel, alles om mensen in staat te stellen om hier te komen. Mensen zijn aan het bidden, eten of zich aan het wassen in het heilige meer, er is zelfs een stukje afgezet voor de vrouwen met hok en al!

Om de tempel zelf binnen te komen staat er een rij van ongeveer 2 uur dus dat laat ik aan mezelf voorbij gaan en wat ik al zei...ik vond het eigenlijk helemaal niet zo spectaculair.....het was voor mij een beetje te kitscherig! Op de terugweg naar buiten loop ik langs een "bandje" die wat muziek staat te maken en ik blijf luisteren, niet omdat het zo mooi is, maar omdat ik me afvraag of het nou live is of een bandje... Geen toerist te zien op 2 blanke mensen na....je zou toch denken dat zoiets als dit veel meer toeristen zou aantrekken maar in heel Amritsar kom je ze amper tegen!

Ik ben klaar hier, op me schoenen halen, tussen alle duwende, trekkende en elleboog gebruikende mensen door krijg ik me schoenen terug en loop ik terug naar de stad. k heb gezien dat er een subway`s geopend is hier dus die gaan we maar even uitproberen. Daar aangekomen stel het niet zo heel veel voor, maar ach even een normaal broodje is wel welkom!

Nu heb ik nog ruim 2 uur tijd te doden voordat de taxi vertrekt naar de grens, dus besluit maar ergens op een stoepje te gaan zitten wachten.....nergens is het hier een beetje rustiger en ik probeer een beetje rust op te zoeken in me eigen hoofd maar niks werkt, totdat ik iemand Engels hoor praten en ik kijk op....een jongen die probeert een Indiase taxi chauffeur iets duidelijk te maken, maar hier in Amritsar praat niemand echt Engels, dus het wordt helemaal niks en ik moet een beetje lachen. We raken aan de praat en we besluiten samen naar de grens te gaan, heeft de taxichauffeur van mij mazzel met een extra klant.

Zodra we vertrekken ben ik ook echt blij dat ik hem tegn ben gekomen, de bus zit vol met allemaal schijtirritanten Indiase jongens, ze lijken heel wat, vinden zichzlf heel wat, maar uiteindelijk zijn ze vooral heel erg irritant. Ze praten niet tegen mij aangezien ze denken dat Alex me man / vriend is, arme jongen...net 23 en dan een oud lijk van 30 whawhawhawha we hebben ons er kostelijk om vermaakt.

Aangekomen na een rit van een uur bij de grens spreken we af dat we om 17.30 weer terug moeten zijn bij de bus om weer naar Amritsar te gaan. We lopen nog een kilometer naar de grens. Tas mag niet mee dus ik geef ik af bij een mannetje die ik pas betaal als ik de tas ophaal en alles zit er nog in.

Er is een speciale ingang voor buitenlanders en VIP, hoe gek is dat. We nemen een plekje op de tribune en het is nu al gekkenhuis, zoveel mensen die allemaal aan het roepen zijn, een grote groep meisjes die aan het dansen is op de muziek die ze draaien en een groep die rond rent met de Indiase vlag, aan de Pakistaanse kant is het duidelijk een stuk rustiger en minder mensen. Het toneel stukje begint en we kunnen er alleen maar heel hard om lachen zo absurd dat het is, beide kanten doen wat gekke dansjes naar elkaar en dagen mekaar wat uit. Er staat een kerel in een trainingspak de boel een beetje op te zwepen, terwijl de mensen zwaaien met hun Indiase vlaggetjes en boe roepen naar de overkant. Ook dit is weer niet echt te omschrijven maar ook hier heb ik weer filmpjes van.....het is net alsof je naar een slechte komedie film zit te kijken. Uiteindelijk worden de vlaggen naar beneden gehaald en wordt de grens echt gesloten.

Nu weer op naar het afgesproken plekje voor de bus. We zijn ruim op tijd en zelfs me tas is nog compleet, ik betaal de man en we wachten op de vervelende jongens. Uiteindelijk een half uur later komen ze opdagen en gooien z zelfs bijna het kleine busje om me ons erin, maar rustig blijven want dat je gaat schreeuwen is juist wat ze willen. Na een uur terug reizen besluiten we wat te gaan eten in restaurantje. Hij gaat voor het Indiase eten ik besluit voor een pizza te gaan. Hierna nemen we afscheid en gaan we ieder naar het hotel.

Hier skype ik nog even met me moeder en kijk ik nog wat tv. Morgen weer terug naar Delhi, ik kan tot 14 uur me kamer gebruiken en daarna moet ik naar het station, waar om 16.30 me trein vertrekt naar Delhi.....me laatste treinrit in India.

Slaap lekker en tot morgen!

Veuvje