1ste dag Udaipur

Namaste allemaal,

Vandaag gaan we verder reizen naar Udaipur, het is jammer om Bundi te verlaten zo een relaxed stad, met geen gezeur en geen gezeik mentaliteit, maar we moeten verder. De riksja staat inderdaad om 00.30 voor me klaar om me naar Bundi treinstation te brengen en na een half uurtje komen we aan. Super klein stationnetje en geen hond te bekennen, op 2 mensen na die er werken. Ik loop verder het perron op en vind een beschut plekje op een bankje...nog een uur wachten voordat hij komt.

Zo gek hoe veilig je je kan voelen op een compleet verlaten treinstation, in het holst van de nacht om 00.30in India! En wat een rust, alleen wat krekels. Om wakker te blijven stop ik uiteindelijk me ipod in me oren. Een half uur later dan gepland komt dan eindelijk de trein, stop te vernikkelen van de kou!

Een vriendelijke meneer helpt me naar me bedje toe, wat ben ik daar aan toe. Mijn bedje en nog een bedje zijn vrij de andere vier zijn in gebruik en iedereen ligt heerlijk te slapen. Zo rustig en zachtjes mogelijk schuif ik me tas onder de bank, maak ik me bed op en zet me rugzak bij me hoofd. De kerel die naast mij ligt, een boom van een vent, ligt te ronken als een malle en als hij omdraait laat hij ook nog eens flinke scheten! Ik vraag me überhaupt af hoe hij in godsnaam op het bedje is gekomen, zo groot zijn ze niet en heel veel ruimte heb je in deze klasse niet boven je hoofd. Zonder het licht aan te doen installeer ik me om lekker te gaan slapen, nog even me wekker zetten. Hij is een half uur later dus kan ik ook een half uur langer blijven liggen.

De nacht verloopt onrustig, Indiase mensen trekken zich geen reet aan van de mensen die nog liggen te slapen, het licht gaat aan en uit, hebben complete gesprekken met elkaar of staan te blèren door de telefoon. Uiteindelijk om een uurtje of 6 kwart over 6 is iedereen weg en kan ik een beetje slapen, maar om 7.15 gaat de wekker. Ik sta op en ruim me spullen op, nog een half uurtje voordat hij arriveert. Ik vraag iemand wat het volgende station is aangezien iedereen zich weer in een rij opstelt om de trein uit te gaan en hij zegt Udaipur City over 2 minutes.....uhmmm dat is mijn stop dat kan helemaal niet...hebben ze `s nachts blijkbaar de achterstand weer ingehaald....als een malle pak ik me spullen bij elkaar en trek me schoenen aan. Met me haar nog op ontploft en de troep in me ogen red ik het om op tijd de trein uit te komen. De exit uit en daar staan ze al...de riksjarijders...en we lopen recht in hun geld beluste klauwen. Het voordeel dat ik alles van te voren geboekt heb is dat ik niet hun gezeik aan hoef te horen dat ze een beter hotel kennen (daar krijgen ze commissie als ze een klant brengen) en voor 80 roepies wil iemand me naar het hotel brengen...deal, maar eerst een pafkse dan kan ik even rustig wakker worden.

Aangekomen bij het hotel is het 8 uur en check in is pas om 10 uur, maar de meneer is zo vriendelijk om me een kamer even te geven totdat mijn kamer klaar is. Ik drop me spullen trek me zware schoenen uit, me tefa`s aan en op naar het ontbijt, want ik sterf van de honger! Ik bestel 2 sandwiches en een bananen lassi. Hij zegt ga maar maar het dakterras kom ik het daar brengen. Top! Ik hobbel naar het dakterras en laat me verrassen door het uitzicht....prachtig uitkijkend over Lake Pichola, het grootste man made meer in India, werkelijk prachtig. Het is nog aardig frisjes buiten maar er zijn al volop mensen in aan het zwemmen. Het water is vreselijk vervuilend, maar daar trek niemand zich wat van aan. Op een paar meter afstand is Lal Ghat en hier zijn de vrouwen druk bezig met de was, heel leuk om te zien. De duiven worden gevoerd met broodkruimels en melk. Me eten wordt gebracht en ik geniet van het uitzicht, al zou ik hier de hele dag moeten zitten zou ik dat echt geen straf vinden. Hier ontmoet ik ook een stelletje, zij komt uit Nieuw Zeeland en hij uit Nederland...nou ja hij is er geboren en heeft altijd gewoon in Ierland!!!

Als ik me ontbijt op heb loop ik terug naar me kamer en vraag onderweg een handdoek...ik moet echt even douchen om goed wakker te worden. Ik zet de douche aan en het water sproeit alle kanten op, de hele badkamer doucht mee en de putjes kunnen het water niet aan dus wordt het een compleet waterballet, de wv stroomt vol met wateren op het laatst moet ik me haasten wil het niet de kamer in stromen, maar heerlijk heet!

Aangekleed en wel loop ik weer terug naar dakterras waar de temperatuur aardig aan het stijgen is, om 11 uur wordt ik gehaald dat me kamer klaar is en ik me spullen moet overhevelen. Hierna rook ik nog een beedie met het stelletje op het dakterras en gaan we iedere onze weg. Vandaag wil ik alle dingen doen die vanaf hier op loop afstand zijn, zodat ik morgen een riksja kan huren voor de verre dingen.

Eerst naar de Jagdish Hindu tempel. Aangekomen daar koop ik een kransje en wat losse bloemen die ik aan de god moet aanbieden binnen, ik loop de trap op en kom terecht bij een enorme tempel, prachtig gemaakt uit marmeren. De hele tempel is bewerkt met afbeeldingen van dieren en goden. Ik trek me schoenen aan en loop naar binnen, sluit me aan in de rij en heb geen idee wat ik moet. Van een gids hoor ik dat achter  het grote gordijn de goden staan en dat op gezette tijden het gordijn open gaat en dat duurt niet lang meer. Het gordijn gaat open en iedereen begint te zingen en te chanten, heel bijzonder om te zien. Het grootste beeld bestaat uit een zwart afbeelding van een god, behangen met kettingen van allemaal metalen en edelstenen en daarover heen de bloemen kransen, dan staan er aan weerskanten ook nog eens 2 kleinere beelden iets minder versierd. Er worden oorverdovende klokken geluid en dat gaat ongeveer voor een kwartier lang door. Ik sta achter in de zaal te kijken naar het hoe ritueel zich voltrekt. Het is jammer dat je geen foto`s mag maken want hoe leg je zoiets uit!!! Als de bellen ophouden mag ik me bloemen aanbieden bij een mannetje die de boel leid en hij heet me van harte welkom, ik bedank hem dat ik aanwezig mocht zijn bij het gebed en hij bedankt me weer voor me interesse...iedereen tevreden.

Buiten schiet ik nog wat foto`s van de tempel en wordt ik aangesproken door een kerel die de School of Arts runt, hij krijgt me zover dat ik meega en hier zie ik hoe ze de bekende Rajasthan art maken, hele fijne,mooi, kleine schilderijtjes van olifanten (staan voor geluk), kamelen (staan voor liefde) en paarden (staan voor kracht) Ik koop uiteindelijk een kleine zijde schilderijtje van een olifant. Hij rolt hem in een kokertje zodat ik hem heel mee naar huis kan nemen.

Vanuit hier loop ik naar de Bagori-ki-Haveli, een Haveli die ze compleet gerestaureerd hebben en ingericht zoals het er uit gezien moet hebben in de hoogtij dagen van de Haveli`s. Er is niet veel te beleven, behalve de grootste tulband in India en een bizarre poppenshow. Wel heeft het prachtig uitzicht over het meer.

Hier vandaan loop ik naar het City Palace, het grootste paleis in Rajasthan. Bij de kassa aangekomen zie ik dat als je gehandicapt bent gratis naar binnen mag...ik zeg met een grapje tegen die kerel achter het glas....ik ben gehandicapt mag ik nou gratis naar binnen? Hij stuurt me door naar de manager die een briefje voor me schrijft en ja hoor ik mag gratis naar binnen! Moet nog wel 225 roepies afrekenen voor me camera, maar ach. Ook hier binnen niet heel veel te beleven, wel heel veel prachtige glas in lood ramen en prachtig uitzicht over de stad. Super druk binnen maar er is een vaste route dus dat scheelt. Ook hier laten ze weer zien met voorwerpen en poppen hoe het er in die tijd (16de / 17de eeuw) uitgezien moet hebben.

Hierna ben ik toe aan een lunch...nou ja het is al 16 uur, maar heb honger als een paard. Ik zoek een restaurant met free wifi, net zo makkelijk. Hier neem ik een sandwich tonijn salade met mayo en een gezouten lassi, is een keertje wat anders. De sandwich is eigenlijk voor het eerst echt een sandwich, lekker groot en lekker gevuld, heerlijk gegeten en de lassi was ook prima te doen. Nu nog opzoek naar me hotel voordat het donker wordt.

Ondertussen is het half 6 en begint het al aardig te schemeren. Ik loop langs allemaal verschillende shop en spreek met een hoop mensen, krijg een hoop thee en is het ondertussen als ik terug ben in me hotel half 9...over (uiteindelijk bleek) 500 meter heb ik 3 uur gedaan en heb ook voor morgen allemaal thee dates staan.... Maar door met de mensen gesproken te hebben weet ik wel dat ik morgen alleen maar naar het Monsoon Palace moet gaan de rest is niet zo spectaculair zeggen ze. Dit is trouwens de stad waarde James Bond film Octopussy grotendeels is opgenomen, dat hoor je hier iedereen trots zeggen!

Thuis gekomen, pruts ik nog wat op me laptop en heb toch wifi hier WHOEHOE!! Om 21.30 loop ik naar beneden en bestel me diner. Buiten is er weer een feestje gaande op Lal Ghat, nu is het weer een feestje van de Hindu`s....full moon party (ja zo heet het echt) Maar ondertussen is het 23 uur en is het al een tijdje stil. Me diner opgegeten met een stelletje dronken russen die werken en wonen in Delhi voor 9 jaar en nu even een weekendje komen chillen in Udaipur, super aardige mensen en nog wat prachtige foto`s gemaakt van Udaipur bij night.

Morgen lekker uitslapen want ze zeggen dat Monsoon Palace het mooiste is bij sunset, dus dat doen we dan maar!

Slaap lekker allemaal en tot snel!

Veuvje