Op naar Bundi!

Namaste allemaal,

Vandaag gaat de reis verder naar Bundi, maar de trein vertrekt pas om 14.10 dus ik heb nog even de tijd om rustig me spullen te pakken, te ontbijten en uit te checken. Na het uitchecken zit ik me tijd uit op het dakterras van me hotel, beetje klooien op me laptop en de foto`s bijwerken van de afgelopen dagen.

Om 13 uur laat ik me per autoriksja naar het treinstation brengen en moet daar wachten voordat ik de trein in mag omdat ze hem aan het schoonmaken zijn. Op het station ontmoet ik wat Indiase mensen die in dezelfde coupe zitten als mij, een familie met 2 kinderen....joepie! Kinderen zijn het ergste die willen altijd zoveel van je, de hele tijd aan je zitten of dat je naar ze moet lachen.

We mogen de trein in en ik vind me plekje, schuif me tas onder de bank en voordat ik het weet zit de coupe super vol, er blijkt een foutje te zijn vertelt een ander meisje me. Ik laat me ticket zien en verder bemoei ik me niet met de discussie...versta er toch geen reet van. Even later komt de conducteur en weer vragen ze me 10 roepies bij te betalen, waarom? Omdat de belastingen verhoogd zijn, oké dat zal wel. De trein vertrekt in het is een saai ritje, nog niet echt tijd om te gaan slapen dus staar ik een beetje uit het raam en laat het dorre, droge Rajasthan aan me voorbij trekken. De kinderen spelen op de mobieltjes van hun moeders allemaal spelletjes en het liefst met het volume op standje 100, bloedirritant.

Na 3,5 uur komen we aan in Kota, de trein uitkomen is ook altijd een avontuur, er is geen enkele structuur van eerst uit dan in.....nee alles gaat hier tegelijk! Mensen trekken duwen alles om maar in of uit de trein te komen. Ik neem afscheid van de broer en zus die hier naar toe gekomen zijn voor de bruiloft va hun neef en vertrek naar de exit.

Hier probeer ik een autoriksja te vinden die me naar het busstation moet brengen ongeveer 6 km verderop. Een man spreekt me aan en wat wat onderhandelen spreken we 100 roepies af. We lopen naar zijn auto riksja en ik laat me spullen in. Wat een rit...ik denk dat ik nog nooit zo bang geweest ben in me leven, als een maniak scheurt hij over de hobbelige, gaten vullende weg heen. Me bagage vliegt door de riksja heen en ik ook, stoot regelmatig me hoofd aan de stalen buizen terwijl meneer aan de telefoon zit, hij drukt op een gegeven moment de telefoon in me handen en ik moet praten met een meisje die ook geen idee heeft wat er aan de hand is, ik geef hem de telefoon terug en zeg dat ik dit niet wil. Als ik voor de zoveelste keer me hoofd stoot wordt ik echt pissig en begin tegen hem te schreeuwen dat hij godnoduju langzamer moet gaan rijden anders stap ik uit en vind wel een andere riksja. Als hij op een stukje langzamer moet rijden, pak ik 80 roepies, voor deze rit ga ik echt geen 100 roepies betalen, vind dat ik nog teveel betaalt heb. Hij komt aan en ik gooi hem die 80 roepies in zijn gezicht en schreeuw van alles en nog wat tegen hem!

Terwijl ik sta uit te bibberen en te schelden in mezelf probeer ik de goeie bus te vinden naar Bundi, ik stap in en hij zit al aardig vol. Ik moet naar achter lopen van de man en ga achter in de bus zitten, me rugzak op de grond en me backpack naast me. De bus stroomt langzaam vol en op een gegeven moment willen 2 mannen naast me komen zitten, ik zie me backpack over me heen vliegen en zonder pardon duwen ze me aan de kant en drukken ze me hard tegen de zijkant van de bus aan.....ondertussen wordt me backpack gebruikt als stoel en alles zonder ook maar een woord te zeggen....het gebeurt in enkele seconde....nou ben ik het zat! Ik begin tegen die kerels te blèren en schop de andere man van me backpack af, het is godverdomme geen stoel!! Ze kijken met grote ogen aan en het enige wat ik denk is kom maar, ik kan jullie allemaal aan op dit moment!! De ticket meneer komt eraan en grijpt de mannen bij hun oren, geeft de in het Hindi een flinke veeg uit de pan (tenminste zo klonk het) het en ik probeer te kalmeren. Ik zal zo blij zijn als ik eindelijk in me hotel aankom.

De busrit verloopt verder soepel, ik me eet me zakje Indiase Masala chips en de bus komt al hobbelt na een uur aan in Bundi. Nou er nog uit komen, ik druk de 2 mannen aan de kant en zwaai mijn rugzak op me schouders, vol in hun gezicht. De ticketmeneer zit het allemaal te bekijken en geeft me een knipoog.

Eenmaal uit de bus, nergens een riksja te zien, ik vraag wat rond en vind er 1tje. Deze kost me 100 roepies omdat hij niet door de stad kan vanwege, hoe kan het ook anders, een groot feest. Weer de hele nacht geblèr en vuurwerk. Ik kan geen vuurwerk meer zien. Ook zit ritje is een bumpy ride, maar dat komt vooral door de weg zelf. Hij zet me keurig af voor me hotel, waar het ondertussen al 20 uur is.

Aangekomen wordt ik begroet door een oud mannetje wat nauwelijks Engels spreekt en vraagt voor me paspoort, check in morgen ochtend na ontbijt. Prima, het enige wat ik nu wil is wat te eten en een douche. Me spullen dump ik op me kamer en ik loop naar het restaurant. Daar ontmoet ik een stel oudere Australiërs waar ik een tijdje mee klets. Hun gaan naar bed en ik ben toe aan een douche, maar vergeet het maar ik krijg de douche niet werkend. Op naar beneden, waar de man al op bed ligt tv te kijken en te lui is om eruit te komen, dit hotel is echt overpaid, niet te kort. Morgenochtend laat hij iemand komen kijken zegt hij.

Nou ja oke, dan nu maar proberen te slapen met die herrie voor de deur.

Tot morgen allemaal en hopelijk een betere dag!

Veuvje